Rođen za šansonu, sa njom živeo i po njoj ćemo ga pamtiti – Dragan Stojnić

Dragan Stojnić, jedan od najznačajnijih srpskih i jugoslovenskih šansonjera rođen je 10. novembar 1937 u Beogradu gde je i umro 19. mart 2003.

Živeo je u Sarajevu, Banjoj Luci, Skoplju i Beogradu, gradovima koji su obeležili njega i njegovo muzičko stvaralaštvo, no gde god da je došao u srcu je uvijek nosio pesmu. Oduvijek je želio da postane pevač, a na sceni je proveo skoro 40 godina. Studirao je francuski jezik, da bi kasnije ipak završio Višu turističku školu.

Njegovi počeci vezuju se za, tada čuveni, sarajevski ansambl „Prijatelji“, a prvi veliki uspeh postigao je 1964. godine pobedom na festivalu u Kraljevu „Mikrofon je vaš“ sa pesmom „Bila je tako lepa“, tadašnjim evrovizijskim hitom, pesmom predstavnicom Francuske 1963. godine. Sledeće godine takođe dobija prvu nagradu na festivalu u Opatiji sa evergrinom

„Zašto dolaziš samo sa kišom“. Posle toga 1966. godine gostuje pariskoj Olmpiji, internacionalnom hramu muzike, a njegove ploče su počele da se prodaju u ogromnim tiražima.

Svoj najplodniji stvaralački period Dragan Stojnić je imao u Sarajevu, gde je tokom 1960-ih snimio više francuskih šansona, a kroz prevode tekstova jugoslovenska publika je dobila priliku da upozna smisao i duh francuske šansone.

Osim tekstova na francuskom jeziku, on je koristio i tekstove B. Stojadinovića i N. Vražalice. Uspešno je sarađivao sa sarajevskim orkestrom Esada Arnautalića koji je bio i aranžer više njegovih pesama. Istih godina povremeno je nastupao i na jugoslovenskim festivalima zabavne muzike (Opatijski festival, Vaš šlager sezone, Beogradsko proleće), par puta je predstvaljao i Radioteleviziju Sarajevo na nacionalnim izborima za Pesmu Evrovizije, no sve u svemu Dragan Stojnić ipak nije bio festivalski pevač.

Godine 1984.  počeo je sa serijom tradicionalnih solističkih koncerata povodom 8. marta u Beogradu, kojima je održavao neraskidivu vezu sa publikom. Održao je mnogobrojne koncerte i nastupe širom Jugoslavije, a zahvaljujući pesmi obišao je i gotovo celi svet.

Bio je dugogodišnji saradnik PGP RTB-a, a 1998. godine dobio je nagradu „Zlatni Beočug“ Kulturno-prosvetne zajednice Beograda. Godine 1991. otpevao je gotovo celokupni materijal za soundtrak filma „Moj brat Aleksa,“ koji govori o životnom delu Alekse Šantića.

Jedan od najpoznatijih jugoslovenskih šansonjera umro je 19. marta 2003. posle duge i teške bolesti u Gradskoj bolnici u Beogradu. Sahranjen je 21. marta 2003. godine u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.